Als het even niet gaat…….. of als ik er even doorzit… zijn ze er nog:
Schuld en schaamte
– Een woordenwisseling of meningsverschil waarbij ik betrokken ben (geraakt) komt door mij.
Ik deed weer ‘dom’ of ik reageerde ongepast. Het zal wel mijn schuld zijn.
– Kritiek neem ik persoonlijk op. Voel mij als persoon afgewezen.
Machteloos
– Situaties waarin sprake is van ongelijkheid, zijn triggers. Of het nu gaat om een leeuw die een antilope neerhaalt, of Tata Steel die ontkent dat er giftige stoffen worden uitgestoten. Ik weet toch wel dat degene met de meeste macht altijd wint. Mijn sympathie gaat uit naar de ‘zwakke’.
– Ik maak mij boos vanwege de toeslagenaffaire; je zal zien dat het nog jaren duurt voordat de slachtoffers gecompenseerd worden. (als het al ooit zover komt)
Aandacht en liefde
– Pas als ik iets gepresteerd hebt word ik gezien / ben ik geliefd. Ik krijg waardering om wat ik DOE; niet om wie ik BEN.
– Mijn identiteit is als een legpuzzel; de buitenrand is er, maar de binnenkant is nog een zooitje; alle stukjes liggen nog door elkaar.
Angst
– Mijn emoties uiten is tricky. De kans dat ik niet gepast reageer is groot; dus liever niets laten merken.
– Als ik in de rij sta bij een condoleance ben ik als de dood zo bang dat ik straks ‘gefeliciteerd’ zeg i.p.v. ‘gecondoleerd’.
– Ik vertelde in gezelschappen of op het werk nooit iets over mijn privé-situatie; want als je je kwetsbaar opstelt, word je daarop afgerekend.
– Elke dag moet een of meer activiteiten hebben; anders komt de leegte.
En meer van dat soort ongemak. (herken ook veel in de beschrijving van Bianca)
Ik ben mij een jaar of vijf geleden bewust geworden dat ik mij jáááárenlang bediend heb van allerlei overlevingsmechanismes, aannames en overtuigingen. Een flinke dosis humor heeft de scherpe randjes eraf gehaald. Door therapieën veel inzichten gekregen.